We maken een prototype, testen het met echte bezoekers en hebben hard bewijs dat het nieuwe ontwerp beter werkt. Hét moment om vervolgens door te pakken en verbeteringen daadwerkelijk te implementeren. Toch zien we dat organisaties vaak moeite hebben met die volgende stap. Wat gaat er mis?

Op het moment dat er daadwerkelijk een beslissing moet worden genomen, slaat de twijfel vaak toe. Gaan we dit echt doen? Is dit echt voldoende bewijs? We hebben maar 5 mensen getest…Moeten we niet nog met dit en dit rekening houden?

Keuzestress beperkt zich niet alleen tot de bezoekers, maar ook de beslissers in organisaties krijgen ermee te maken. Want wat is strategisch de beste keuze?

Geen eindeloze discussies meer met Elmo aan tafel.

De formule voor vooruitgang

Die onzekerheid zorgt vaak voor een hoop overleg en analyse over wat de volgende stap zou moeten zijn. Maar de daadwerkelijke actie blijft uit. De organisatie staat stil of gaat op de oude voet verder. Ze is moeilijk in beweging te brengen.

Dat deed me denken aan mijn natuurkundelessen van vroeger over traagheid (oftewel inertie):

Traagheid, ook inertie genoemd, is in de natuurkunde het verschijnsel dat een voorwerp in zijn bewegingstoestand wil volharden, d.w.z. in dezelfde richting met dezelfde snelheid wil blijven bewegen, waardoor er een kracht nodig is om het voorwerp een andere richting of snelheid te geven.
— Wikipedia

Voor Newton destijds misschien een stap te ver, maar het concept van inertie is ook toepasbaar op menselijk gedrag, en specifieker op besluitvaardigheid (en zie ook dit artikel). In de leer van behavioural economics verwoorden ze inertie als:

The endurance of a stable state associated with inaction and the concept of status quo bias (Madrian & Shea 2001).
— Behaviouraleconomics.com

De website blijft dus vaak gewoon zoals hij was en de manier van werken in de organisatie blijft onveranderd. Zeker als het gaat om grote veranderingen met veel impact. Want wat als het nieuwe ontwerp slecht uitpakt? Dat wil niemand op zijn geweten hebben… Dus handhaven we de status quo, wel zo veilig.

Kracht van binnenuit

Kennelijk is de kracht van het betrekken van externen en van dat geteste prototype niet altijd groot genoeg om de organisatie in beweging te krijgen. De kracht om te versnellen moet ook vanuit de organisatie zelf komen. Een paar tips die je helpen om stilstand en het eindeloos voortkabbelen van een project te voorkomen:

• Vermijd over-analyseren

  Intern overleg en analyse van risico’s moeten zorgen voor meer zekerheid over een goede uitkomst. Maar al dat nadenken werkt verlammend. Death by analysis noemen ze het ook wel. Je verliest er gemakkelijk het oorspronkelijke doel door uit het oog. Gebruik de energie die externen en gebruikersonderzoek met zich mee brengen liever om direct stappen te zetten. Doe iets, hak knopen door, profiteer van het voorwaartse moment.

• Anti-doelen

  Knopen doorhakken gaat beter als je weet wat je wilt bereiken. In de praktijk blijkt dat nog niet zo makkelijk. Maar stiekem weet je wel heel goed wat je niet wilt. En door anti-doelen op te stellen, krijg je meer ideeën over waar je wél heen wilt. Jon Bell noemt dit ook wel de McDonalds Theory.

• No prototype no meeting

  Overleg is onvermijdelijk binnen een grote organisatie, maar de manier waarop we overleggen kan efficiënter. Mensen worden uitgenodigd voor allerhande meetings, en hoppen van overleg naar overleg. Vaak zonder voorbereiding of weet van het doel van deze vergadering en wat hun specifieke bijdrage zou moeten zijn.

  Deze manier van overleggen werkt in de hand dat een meeting uitmondt in een sessie waarin mensen vooral praten over (en zich zorgen maken over) ‘wat te doen’. Zonder echt concreet te worden.

  Allan Chochinov stelt daarom : no prototype no meeting. Een overleg zou geen meeting moeten zijn maar een review. En dat betekent dat er dus iets concreets moet zijn om te reviewen, iets waarover je het eens kan worden. En dat kan van alles zijn: een customer journey, een planning, een prototype etc.

• Elmo

  En zelfs bij reviews met prototype is het een uitdaging om het gesprek to the point te en on-topic houden. Zeker als je met veel mensen aan tafel zit, en al helemaal als dat experts zijn op een bepaald gebied. Voor je het weet ga je veel te veel de diepte in en verzand je in een eindeloze discussie.

  Om dat te voorkomen, kun je slimme spelregels af spreken met je team. ELMO is er zo één: ‘Enough Let’s Move On’. Gaat het overleg naar jouw idee off-topic? Steek dan je hand op en zwijg. Als iedereen meedoet, zijn de derailers van je overleg zó weer stil. En kun je, op een slimme en grappige manier, verder met waar het overleg eigenlijk om draait.

Doe iets!

‘The cost of being wrong is less than doing nothing’, aldus Seth Godin. En hij heeft gelijk. Dus ook al weet je niet zeker hoe het precies verder moet met een project, voorkom stilstand en doormodderen op de oude voet. ‘Do something, even if it’s wrong’. Alleen door te doen ga je stappen vooruit. En ook al stap je een keer mis… No worries, want dan weet je des te beter wat te doen om wél vooruit te komen.