De Tour de France: één renner stak er de afgelopen drie weken met kop en schouders bovenuit. De kenners zullen zeggen dat het de tour van Thomas of Dumoulin was, maar ik kijk toch het liefst naar Peter Sagan, de pretletter van het peloton.

Bron: NOS.nl

Met een wheelie over de finishlijn, stuurmanskunst, willen winnen en de boel ontregelen: er lijkt er maar ééntje zo in het peloton te zijn. En dat is niet zomaar. Het vergt heel veel inspanning om zo te kunnen fietsen. Het allemaal niet zo serieus nemen, lol maken, maar ondertussen knetterhard fietsen — je moet het maar kunnen.

Zelfkennis

Ja, lollig een stukje over fietsen, maar wat heb jij of je organisatie er aan? Ik denk best veel.

Het lijkt alsof het Peter Sagan allemaal aan komt waaien, alsof grappen maken zijn hoogste doel is. Als dat echt zo was, zou het wel een beetje oppervlakkig zijn. Maar Peter Sagan heeft juist een zeer goede zelfkennis. Hij weet dat hij met zijn combinatie van talenten alleen de groene trui kan winnen in zo’n wielerronde. En hij vindt het niet nodig om iets te veranderen aan deze doelstelling.

Komt het hem allemaal aanwaaien? Welnee, hij traint kei- en keihard. Hij kan zichzelf misschien wel niet zo serieus nemen, maar hij neemt zijn beroep wel serieus. Zo’n filmpje van zijn core-training is het levende bewijs.

Bron: YouTube

Sagan weet dat hij uitstekend voorbereid moet zijn om een goed resultaat te behalen. Hij weet dat hij moet doorzetten als het tegenzit — en minstens zo belangrijk — hij weet dat hij kan terugvallen op zijn ploeggenoten. Hij weet ook heus wel dat hij, na een valpartij, nog maar moeilijk over de berg komt (omdat het normaal gesproken al niet zo makkelijk is). Hij past dan zijn plan voor de dagen na een zware val aan en verzamelt mensen om zich heen die hem helpen het doel binnen bereik te houden. De groene trui moet immers in Parijs om zijn schouders hangen.

Door de combinatie van zelfkennis, hard werken en een goed team creëert Sagan de ruimte om grappig te zijn. Een kunstje tijdens een afdaling, Chris Froome een beetje plagen, een opvallende verschijning zijn in het peloton waarin veel renners onopvallend, serieus en hetzelfde doen (en zijn). Hij kan het doen, omdat hij het fietsen goed beheerst. Was het een beroerde fietser die de clown ging uithangen, dan was hij een schertsfiguur. En daar zit niemand op te wachten.

Spelen

Sagan heeft ruimte gemaakt om — zoals Thijs Zonneveld het zegt — te spelen op de fiets. Daar ligt voor mij de kern.

Veel mensen denken dat je heel serieus moet zijn op je werk. Ze kijken naar andere serieuze mensen, kopiëren hun gedrag en denken dat het zo hoort. Ze kijken naar collega-organisaties die een aanbesteding doen, en denken dat zij dat ook moeten doen. Ze zien dat een collega met systeem X werkt, en dus wordt dat gedachteloos aangeschaft.

Het gevolg is dat er weinig ruimte is voor het experiment en veel ruimte voor regels en protocollen. Dit staat creativiteit in de weg. En die creativiteit, dat is precies waarmee je je kunt onderscheiden.

Weet wat je kunt, en wat je wilt bereiken. Wees niet bang om het anders te doen dan de rest. Bereid je goed voor, wees goed in je vak en speel.

En lukt dat jou zelf niet? Kijk dan of je een Sagan in je team hebt, of er één moet zoeken. Want ik zou zo snel niet weten wat er fijner is dan iemand in je team die het vak goed verstaat, en die met humor en een schijnbare achteloosheid goede resultaten behaalt.

Genieten

En als je goed in je werk bent, dan volgt er na een vijfde ook een zesde groene trui. Saai? Sagan zegt: “Waarom zou je iets veranderen wat al goed is… Nu is het tijd om te genieten, toch?” Fijne vakantie!