“We willen graag dat het simpel is, dus laten we het minimalistisch houden.” Je hebt de zin vast wel een keer voorbij horen komen, misschien zelfs al vaker. Het is een goed streven, want over het algemeen wordt iedereen blij van dienstverlening die eenvoudig is. Als je echter goed gaat kijken zijn simpel en minimalistisch niet hetzelfde en zijn het zelfs enorm verschillende uitgangspunten.

Het verschil

Wanneer je uitgaat van een klantreis of ontwerp zo minimalistisch mogelijk maken, wil je werken met zo min mogelijk ingrediënten. Je gaat als Marie Kondo langs alle elementen, “does it spark joy?” en gooit zo veel mogelijk weg. Je blijft over met weinig stappen, zo min mogelijk dieperliggende pagina’s, korte pagina’s, een klein kleurenpalet, iconen zonder tekst of tekst zonder iconen.

Maar wanneer je uit gaat van iets zo simpel mogelijk maken in plaats van iets zo minimalistisch mogelijk maken, dan krijg je andere resultaten. Een voorbeeld:

Afgelopen zomer voerden we gebruikersonderzoek uit bij de Utrechtse zwembaden. Samen met medewerkers testten we de nieuwe beheermodule van de zwembadroosters, zodat medewerkers voortaan zelf roosters klaar kunnen zetten voor de website en hiervoor niet meer afhankelijk zijn van de webredactie. Tijdens het onderzoek waren onze testpersonen vaak op zoek naar iconen om op te klikken. Iconen zijn meestal in grote lijnen hetzelfde, waardoor je goed kunt voorspellen wat er gebeurt als je er op klikt. Wanneer de zwembadmedewerkers op bijvoorbeeld een titel moesten klikken om deze te wijzigen, raakten zij in de knel. Er was geen bewerk-icoon om op te klikken, waar moesten zij dan wel klikken?

Om het simpeler te maken voor de medewerkers moesten we dus juist iets toevoegen. De extra iconen maken de schermen niet minimalistischer, maar wel eenvoudiger te navigeren voor de mensen die het gebruiken.

Wat maakt iets eenvoudig?

Steve Krug schrijft in zijn Second Law of Usability:

It doesn’t matter how many times I have to click, as long as each click is a mindless, unambiguous choice.

Oftewel: het is geen probleem als ik vaker moet klikken om ergens te komen, als het maar duidelijk is waar ik moet klikken.

Wat Krug eigenlijk zegt is dat je vooral niet bang hoeft te zijn voor bijvoorbeeld (een grote verzameling) dieperliggende pagina’s. Het maakt niet uit wanneer een pagina drie, vier of nog meer lagen diep leeft, zo lang de route naar deze pagina maar helder is voor bezoekers. Overigens is de kans groot dat je bezoeker deze weg niet eens aflegt, maar (simpel) via een zoekmachine binnen komt.

Eenvoudig is het wanneer je weet waar je naartoe moet, wanneer het duidelijk is waar je je in het proces bevindt en wanneer je niet onnodig na hoeft te denken over wat je volgende stap gaat zijn.

Nog even over minimalisme

Je mag best ook minimalistisch zijn. Niet voor niks valt onder Krugs Third Law de bekende uitspraak “Happy Talk Must Die”. Onder happy talk valt alle content die geen nuttige informatie bevat voor je bezoeker en waarbij het stemmetje in je hoofd al snel “bla bla bla” begint te zeggen.

Dus wees vooral Marie Kondo wanneer het aankomt op tekst, afbeeldingen of pagina’s die happy talk zijn. Maar stel de originele vraag een beetje bij: “does it spark joy in the user?”

En als je het niet zeker weet, kun je het je bezoekers altijd vragen.