Aflopen vrijdag zat ik — weer eens — te videobellen. Zoals iedereen zaten we eventjes te mopperen. Over het gebrek aan inspiratie en creatieve input, en ook over het gebrek aan zin om nieuwe dingen op te pakken. Natuurlijk komt het gewone werk af. Maar tegelijk knaagt er iets…

Ik fiets elke dag van en naar ons kantoor, waar het verder redelijk leeg is. Onderweg naar huis moest ik terugdenken aan dat gesprek. Doe ik vaker op de fiets, even terugdenken. En toen zag ik ze staan, langs de singel: narcissen!

Ze trekken zich geen bal aan van wat dan ook. Als de tijd rijp is dan komen ze gewoon uit de grond en gaan bloeien. Mijn humeur knapte nog verder op bij die gedachte (met dat humeur is trouwens in het algemeen al niks mis). En ik realiseerde me dat het de hoogste tijd is om niks meer uit te stellen tot betere tijden.

Ga gewoon bloeien

Want laten we wel wezen. Te weinig creatieve input omdat je voorheen veel meer collega’s zag en informeel sprak? Te weinig input omdat je voorheen regelmatig naar de bioscoop, ballet of museum ging? Klopt misschien, maar tegelijk is er geen reden om te stagneren.

…dat is toch precies wat creativiteit is? Het beste maken van de situatie die je gegeven is. Probeer de kansen te zien, niet de beperkingen.
— Sef

Niks wachten tot je weer collega’s kunt zien om samen iets te bedenken. Ga het nú gewoon doen! Het is lente geworden, lieve lezer. Dat gaat dus gewoon door. Het zou mooi zijn als dat ook voor ons werk geldt.

Kijk anders

Misschien helpt het ook om anders te kijken naar het probleem dat je wilt oplossen. Zo had ik bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik ooit Clarence Seedorf zou introduceren in mijn artikel. Maar ik moest wel nadenken over zijn switch…

…minder spreken over het probleem racisme — en meer over de oplossing: gelijkheid.”
— NRC

Clarence Seedorf neemt al heel lang de leiding als het gaat om het oplossen van een groot probleem. En dat lukt niet van de ene op de andere dag. Ook hij zal vaak het idee hebben gehad dat hij zijn energie wel anders kon gebruiken.

Tegelijk geeft hij niet op. Hij is concreet, maar wat ik vooral heel knap vind is dat hij het probleem ook anders durft te bekijken. In plaats van het probleem (racisme) voorop stellen wil hij juist meer aandacht voor de oplossing (gelijkheid). Misschien dat het met deze blik wel anders wordt. Elke dag een stapje.

Menselijke maat

Elke dag een beetje beter, dat is toch ook mooi? Want elke dag dat je mensen iets minder nodeloos frustreert, de ‘menselijk maat’ verbetert, dat is toch een mooie dag.

Kortom, neem een voorbeeld aan Sef, Clarence en de narcis. Kruip nú uit je winterslaap. Bij ons is het al lente, en wat ons betreft duurt -ie lang. Het is maar dat je het weet.