De OV-fiets is - denk ik - één van de fijnste producten sinds gesneden brood. Dan wil je natuurlijk wél gemakkelijk en snel je fiets kunnen meenemen. Op een aantal stations is dat idee een beetje op de achtergrond geraakt. Het gevolg: bijna te laat door de OV-fietsenstalling.

Wat gebeurde er precies…

We gaan voor dit artikel terug naar station Naarden-Bussum. Ik ben daar - samen met Willemijn - voor een afspraak. De trein was op tijd, wij waren op tijd, dus alle seinen stonden op groen om op tijd op onze afspraak te verschijnen. Op station Naarden-Bussum wordt de OV-fiets niet door een mens uitgereikt, maar hebben ze het volste vertrouwen dat mensen dat helemaal zelf kunnen. Helaas blijkt dat - zonder oefening - niet echt het geval. Martijn van de fietsersbond deed bijna een half uur over het pakken van een OV-fiets in Amersfoort.

Tsssk, een half uur. Dat kunnen wij veel sneller, Martijn.

Snel halen we de sleutelbos uit het kastje aan de muur. In een drafje naar boven waar we een paal zien staan. Op de paal een vlak waar je “iets” tegenaan kunt houden. Geen instructie in de buurt dus we proberen het met onze OV-kaart en er gebeurt… niks. Nog een keer, weer niks. Misschien is het sleutelhangertje dat aan de sleutelbos zit de “sleutel”? Maar ook dat dingetje doet niks. Gelukkig kunnen we bellen. Een bijzonder aardige mevrouw - die waarschijnlijk ergens in die paal woont - haalt voor ons de metalen draaideur van het slot.

10 minuten zijn verstreken

Inmiddels zijn we in de fietsenstalling en hebben we onze fiets. Hoera, er zijn pas 10 minuten verstreken en we zijn stukken sneller dan Martijn! Blij en opgewekt willen we met de fiets naar buiten, maar ho ho, dat gaat zo maar niet. De fiets past natuurlijk niet door de draaideur. Gelukkig had de aardige mevrouw ons verteld dat we het stukje plastic tegen de paal moesten houden om de toegangspoort van het slot te halen. Toch het stukje plastic waar een dikke sticker op zat waardoor het één manier gebruikt kon worden. Dus als het niet lukt, even het stukje plastic omdraaien.

Kijk, hier zie je Willemijn. Ze zet haar fiets weer op slot want de sleutelhanger kun je alleen pakken als je fiets op slot staat. Je fiets tegen de paal houden is ook geen oplossing want dan staat je fiets niet precies in het gootje en ook aan die voorwaarde moet je voldoen om het geheel te laten werken. O, sorry even mezelf tot de orde roepen… Niet zeuren, niks is perfect.

Willemijn houdt dus de sleutelhanger tegen de paal en hoepla, de deur zwaait open.

Wel een beetje gek dat die blauwe spijlen bovenin niet meedraaien. O ja, niet zeuren… Niks is perfect. Flexibel als zij is bukt Willemijn en wandelt de poort uit.

13 minuten…

Er zijn nu bijna 13 minuten voorbij. Het poortje zwaait weer dicht en ik ben aan de beurt. Op alles voorbereid zet ik mijn fiets op slot, hou de plastic sleutelhanger tegen de paal en er gebeurt niks. Ha! Daar had de aardige mevrouw mij voor gewaarschuwd. Ik draai de sleutelhanger om en hou ‘m met de andere kant tegen de paal en… er gebeurt weer niks.

Het poortje dat bij Willemijn vrolijk openzwaaide doet bij mij helemaal niks. HELP, IK ZIT GEVANGEN!!! Geen paniek, want aan de rechterkant zit de nooduitgang. Gelukkig hangt er een briefje op de deur van de nooduitgang (ik zie een patroon, ze zijn gek op briefjes op dit station).

“Deur niet openen! Uitgang via draaihek”. Zijn er dan meer mensen die gevangen gehouden worden in de fietsenstalling? Meer mensen waar het draaihek niet meer open wil gaan nadat iemand voor je er al doorheen is gegaan?

17 minuten…

Willemijn gaat mij bevrijden. Ze draait een keer aan de toegangspoort waar we door zijn binnengekomen. Ik hou dat plastic dingetje weer tegen de paal en ook voor mij zwaait nu het hek open. Ook ik buk even, en met de fiets aan de hand ga ik naar buiten. Binnen 18 minuten staan buiten met onze fiets! Sneller dan Martijn, maar veel later dan verwacht. Ik draai even aan de draaideur zodat iemand na mij niet het zelfde overkomt en we lopen naar beneden.

De gebruiksaanwijzing

Eenmaal weer beneden aangekomen zien we een soort gebruiksaanwijzing hangen.

We lezen dat er een draaideur én een fietspoort is. Dat wij bij het verlaten van de stalling zélf door de draaideur moeten en de fiets door de fietspoort moeten leiden. Als je dat doet - en denk er om, niet vergeten om je fiets keurig in het gootje te zetten - dan werkt het heel handig. Echt superhandig. Verder lezen we nog iets over de chipknip die al bijna een jaar niet meer gebruikt kan worden. We zuchten diep en we stappen snel op onze fiets. Geen tijd te verliezen. Uiteindelijk zijn we net op tijd op onze afspraak.

De vangst van de dag is dat we vanaf nu ervaren OV-fietspakkers zijn. We kunnen ons onderscheiden van de amateurs. Kijk, zo loop je vloeiend als een professional met je OV-fiets uit de stalling.

Kortom…

Mocht jij nou eens iets ontwerpen en je denkt dat mensen het wel snappen: ga eens kijken of jouw prototype zonder uitleg werkt. Gewoon vijf mensen observeren. Werkt het niet? Verbeter dan je ontwerp. Test opnieuw. Werkt het weer niet? Ontwerp het opnieuw!

Het ligt niet aan jou, het ligt niet aan de mensen die je ontwerp testen. Ontwerpen is nu eenmaal geen lineair proces, het is chaos! Een rommeltje. En vanuit dat rommeltje moet je een parel maken. Dat is lastig, maar als je ziet dat iets goed werkt, dan is het ook echt heel leuk.